Καλημέρα σας,
Η υπόθεση των Τεμπών είναι μια υπόθεση ανεξέλεγκτων εργολάβων και αδύναμων (ή εξαγορασμένων) κυβερνήσεων. Πριν σας φορτώσω με άρθρα, συνεντεύξεις, βίντεο κλπ, στα οποία περιγράφω αυτή την κατάσταση, μια γρήγορη ενημέρωση για το τι συμβαίνει τώρα:
Ο εργολάβος που έχει αναλάβει τον εκσυχρονισμό της γραμμής Αθήνας-Θεσ/νίκης (ALSTOM) έχει πλακωθεί να ολοκληρώσει τα έργα σηματοδότησης/τηλεδιοίκησης που σκανδαλωδώς δεν λειτουργούσαν την μοιραία νύχτα. Και καθώς τρέχει να τοποθετήσει το δεύτερο καλώδιο οπτικών ινών, προξενεί συνέχεια ζημιές στο υπάρχον, με αποτέλεσμα κάθε τρεις και λίγο να μην λειτουργούν τα συστήματα τηλεδιοίκησης στο κομμάτι στο οποίο είχαν ολοκληρωθεί (Τιθορέα-Δομοκός). Αυτό συμβαίνει γιατί και πάλι ο εργολάβος παραβιάζει τη συμβάση, που τον υποχρέωνε να σκάψει στην αντίθετη πλευρά της γραμμής από αυτή στην οποία είναι περασμένο το υπάρχον καλώδιο. Γιατί το κάνει αυτό; Γιατί μπορεί.
Οι λεπτομέρειες και τα σχετικά έγγραφα στο θρεντ που κάναμε με τους Reporters United.
Περισσότερη τεκμηρίωση για το πάρτυ της αμαρτωλής σύμβασης 717 σε αυτό το άρθρο με τίτλο “Το πραγματικό όνομα του σταθμάρχη ήταν Άκτωρ και ALSTOM.”
Το άρθρο είχε μεγάλη απήχηση (μεταφράστηκε ως και στα νορβηγικά) ενώ περισσότερο ευχαριστήθηκα τη δημοσίευσή του στη Γαλλία, πατρίδα της ALSTOM, από το Mediapart, το πιο επιτυχημένο συνεργατικό μέσο ενημέρωσης, πρότυπο για εμάς στους Reporters United. Στην Ιταλία έγινε δισέλιδο, πράγμα εύλογο αφού οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι είναι πλέον ιταλικής ιδιοκτησίας.
Κάπως έτσι, μετά από συνεχείς συνεντεύξεις σε ελληνικά ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, έφτασε η χάρη μου ως το BBC. H σχετική συνέντευξη εδώ.
O παρουσιαστής δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί, ενώ οι ευθύνες είναι διαχρονικές, έχουμε στείλει το λογαριασμό στη σημερινή κυβέρνηση. Νομίζω του εξήγησα.
Ένα από τα ερωτήματα που τέθηκαν με όλη αυτή την ιστορία είναι γιατί δεν υπήρχε δημοσιογραφική κάλυψη των προβλημάτων πριν την τραγωδία. Υπήρχε, είναι η απάντηση, απλά δεν δινόταν αρκετή έμφαση. Αυτό είπα στο Columbia Journalism Review, που είναι ίσως το σημαντικότερο περιοδικό για δημοσιογραφικά θέματα στον πλανήτη.
Μετά από όλα αυτά, λαμβάνω ένα μήνυμα από έναν περίεργο λογαριασμό στο Facebook που έλεγε ότι ενδιαφέρονται για μία συνέντευξη μισής ώρας στο σατιρικό κανάλι luben. To αστείο είναι ότι δεν έκαναν πλάκα. Από όλη αυτή τη δουλειά των τελευταίων μηνών, περιττό να σας πω τι ήταν αυτό που εντυπωσίασε το γιο μου.
Αυτά τα ολίγα για τώρα, θα υπάρξει συνέχεια.
Σας φιλώ,
Ευρυδίκη